ประวัติหลวงพ่อสำเภา สุชาโตภิกขุ หลวงพ่อสำเภาท่านเกิดเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๔๑ เป็นชาวจังหวัดชัยนาท และเป็นศิษย์ของหลวงพ่ออ่ำ วัดตลุก จังหวัดชัยนาท ซึ่งขณะนั้นหลวงพ่ออ่ำอายุ ๖๔ ปี และหลวงพ่อสำเภาได้อายุ ๒๐ ปี หลวงพ่อสำเภาในขณะนั้นได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ศึกษาวิชาจากหลวงพ่ออ่ำในห้วงระยะเวลา ๗ ปีหลัง ก่อนหลวงพ่ออ่ำมรณะภาพในปี พ.ศ.๒๔๖๘ ศิริอายุ ๗๑ ปี

ซึ่งมีเอกสารบันทึกอ้างอิงของหลวงพ่อสำเภากล่าวถึงหลวงพ่ออ่ำอยู่ตอนหนึ่ง และช่วงเวลาหลังจากนั้นหลวงพ่อสำเภาท่านก็ได้ศึกษาวิชาจากครูบาอาจารย์ต่างๆด้วยตามช่วงลำดับอายุซึ่งจะกล่าวในโอกาสต่อๆไป

ในช่วงปี พ.ศ.๒๕๐๘ ขณะที่หลวงพ่ออายุ 67 ปีนั้น หลวงพ่อได้นิมิตถึงพระบรมสารีริกธาตุว่าได้ประดิษฐานอยู่ ณ.ที่แห่งใดแห่งหนึ่งจึงออกธุดงค์ตามหาเพื่อหวังที่จะบูรณะปฏิสังขรณ์เพื่อเป็นการดำรงพุทธศาสนาให้คงอยู่ ตั้งแต่จังหวัดสระบุรีจนถึงจังหวัดสุโขทัย โดยการธุดงค์ปักกรดตามสถานที่ต่างๆ เพื่อค้นหาพระธาตุที่ท่านได้นิมิตถึง

ระหว่างท่านธุดงภ์นั้น ด้วยความเมตตาของท่านๆได้โปรด และช่วยเหลือชาวบ้าน ระหว่างทางไม่ว่าเป็นรักษาชาวบ้านด้วยยาสมุนไพร แก้อาการไข้ บาดเจ็บ รวมถึงอุบัติเหตุต่างๆ ที่ต้องใช้ยาสมุนไพรรักษาเพราะสมัยนั้น ยูกยาหายากยิ่งรวมถึงมีราคาแพง รวมถึงมอบเครื่องรางป้องกันอันตรายจากเภพภัยต่างๆ และเครื่องรางการค้าการขาย

ในสมันนั้นของที่หลวงพ่อมอบให้สานุศิษย์ติดตัวจะทำมาจากของที่หาง่ายตามธรรมชาติ อย่างเช่นไม้ไผ่ลวกก็นำมาทำตะกรุดไม่ไผ่ลวก และสีผึ้งก็นำมาใส่ตลับยาหม่องที่หมดแล้วเป็นต้น จนมีชาวบ้านที่รวมทำบุญใส่บาตรกับหลวงพ่อระหว่างทางธุดงค์ ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ลูกหาจำนวนมากมายหลายตำบล หลายอำเภอ หลายจังหวัด จนเป็นกำลังสำคัญมาร่วมแรงร่วมใจสร้างพระเจดีย์บรรจุพระธาตุในกาลต่อมา.